Genieten van de vrije tijd
Door: Mandy
Blijf op de hoogte en volg Mandy
18 December 2015 | Australië, Perth
Hoi allemaal,
Om maar meteen even met de deur in huis te vallen: de resultaten zijn inmiddels bekend gemaakt. Ik heb alles gehaald en ook met resultaten waar ik absoluut tevreden mee mag zijn, zeker gezien de enorme werk- en tijdsdruk waar we mee te maken hebben gehad, dus tevreden ben ik zeker. Dit betekent nu dan ook dat de opleiding er nu ook echt officieel op zit. Wat hebben we ontzettend veel geleerd en gedaan dit jaar, en dat bedoel ik natuurlijk een stuk ruimer dan alleen de opleiding. Helaas zullen we nog wel even moeten wachten op onze diploma’s, want de uitreiking zal pas half februari gaan plaatsvinden. Dat betekent dat vrijwel alle internationale studenten (waaronder al mijn vrienden) dan al weer thuis zijn en zij er (heel begrijpelijk ook) niet speciaal voor gaan terugvliegen naar Australië. Ik zal zelf dan waarschijnlijk ergens aan de andere kant van het land zitten, en de kans is dan ook vrij groot dat ik er zelf ook niet voor heen en weer ga vliegen, maar hem waarschijnlijk op een later moment op de universiteit ga ophalen. Doodzonde natuurlijk dat we dit niet nog met z’n allen zouden kunnen meemaken, maar het is niet anders en er zal vast een reden voor zijn dat het zo lang duurt.
Inmiddels heb ik dan ook al van de meeste van mijn vrienden afscheid genomen, en natuurlijk ook van de andere medestudenten. De donderdag na ons laatste tentamen hadden we dan ook eerst de borrel, en dat was ook erg leuk en gezellig. Ten eerste was het ook erg leuk om onze collega’s van de sportfysiotherapie opleiding weer te zien en te spreken, want die hebben we helaas weinig gezien in het tweede semester. Maar daarnaast was het ook leuk om ook met de andere studenten, de docenten en begeleiders te praten in een andere setting dan gebruikelijk, en het ook eens over andere dingen te hebben dan fysiotherapie gerelateerde zaken. Het was een geslaagde avond, maar dus wel wat dubbel doordat er ook al aardig wat afscheid werd genomen. De avond erna, op vrijdag, hadden we dan nog met onze vriendengroep een etentje bij een van ons thuis. Zij had met een paar huisgenoten haar voedselvoorraad opgemaakt hiervoor, en hoe ze in hemelsnaam aan zo veel eten komt en waar ze het opslaat weet ik niet, maar ze hadden zo veel eten klaargemaakt dat we er nog drie dagen van hadden kunnen eten. Ik heb niet eens alles kunnen proeven want het was gewoon veel te veel. Ook dit was een erg gezellige avond, en ook deze avond moest helaas worden afgesloten met afscheid nemen. Het afscheid van mijn vrienden viel toch logischerwijs ook echt wel wat zwaarder dan het afscheid van de rest bij de borrel. Maar ik weet zeker dat we elkaar nog wel gaan zien, al zal het waarschijnlijk niet meer met de hele bende bij elkaar zijn.
Gelukkig had ik daarna nog meer leuke dingen op het programma staan. Die zaterdag heb ik paps en mams dan van het vliegveld gehaald. Helaas waren de koffers in Singapore achtergebleven, maar die werden ’s avonds keurig netjes gebracht dus het scheelde ook wel weer gesjouw. We hebben eerst de rest van het weekend hier in Perth doorgebracht en zijn vooral hier in de buurt van mijn kamer (waar ook het appartement lag wat we hadden gehuurd) en in het centrum van de stad geweest om wat rond te kijken. Op maandagochtend zijn we vervolgens onze huurauto op gaan halen en zijn we op weg gegaan in noordelijke richting. Zodra je hier eenmaal de stad met al z’n suburbs uit bent (en dat duurt best even) verandert de snelweg dan ook in een weg met één rijbaan aan elke kant. In ieder geval is er vaak ook maar één weg (soms een tweede verderop) wat het rijden dan ook wel weer makkelijker maakt. Die middag zijn we gestopt bij de Pinnacles Desert in het Nambung National Park, een grote zandvlakte met allerlei kalkstenen formaties die daar ineens uit de grond steken. Het leek wel bijna een maanlandschap. Je kon er ook een wandeling doorheen maken, wat we ook hebben gedaan, en het was toch wel een bijzonder gezicht hier. Ook zijn we nog naar Lake Thetis gereden, waar stromatolieten (micro-organismen die behoren tot de oudste levensvormen op aarde) te zien waren, wat ook wel een apart gezicht was. ’s Avonds hebben we nog naar de zonsondergang gekeken in Jurien Bay, waar we ook onze overnachting hadden. Altijd mooi, zonsondergangen boven de zee, en die heb je hier aan de westkust dan ook in overvloed. Op dinsdag zijn we dan verder gereden richting Kalbarri, waar we 3 nachten zijn gebleven. Onderweg kwamen we nog langs het Pink Lake bij Port Gregory, een zoutmeer dat ook echt heel roze van kleur is vanwege bepaalde algen die erin groeien. In Kalbarri hadden we dan twee volle dagen om het Kalbarri National Park te verkennen. Op woensdagochtend hadden we een tour geboekt om naar de belangrijkste bezienswaardigheden te gaan, die alleen via een onverharde hobbelweg te bereiken waren. We hebben met deze tour prachtige uitzichtpunten gezien, zoals West Loop en de Z-Bend, en we hebben er ook Nature’s Window gezien, een rotsformatie met een groot gat erin. Door dit gat heen kun je ook ver kijken en de rivier beneden zien liggen. Toch ook leuk om dit met een gids te doen die er nog van alles over vertelt. Tegen het einde van de tour begon het aardig heet te worden in het park, dus hadden we al gauw besloten dat we de middag maar even niet al te veel meer zouden gaan doen. Het zou die middag in Kalbarri zelf al 37 graden worden, maar in het park kun je daar gerust nog 5-10 graden bij optellen. Dus gingen we na de lunch maar even richting het strand daar en hebben we nog even afgekoeld in de zee. ’s Avonds hadden we nog een boottochtje geboekt met zonsondergang, en daarmee gingen we de zee op en voeren we langs de rotskliffen langs de kust. Met zonsondergang zijn de kleuren natuurlijk nog mooier dan anders, dus het was zeker de moeite waard. Op donderdag hebben we vervolgens de auto gepakt en zijn we vanaf de andere kant deze kliffen gaan bekijken. Er waren verschillende uitkijkpunten, waarvan de ene nog mooier was dan de andere. Op sommige plekken waren ook wandelingen die je kon doen, de ene wat langer dan de andere. Zo hier en daar hebben we daar een klein stukje van meegepakt. We hebben er zeker een aantal spectaculaire kliffen gezien. Op vrijdag was het dan weer tijd om terug te rijden naar Perth. In de ochtend reden we nog door het nationale park om de laatste twee uitzichtpunten mee te pakken, die ook weer prachtige plekken lieten zien, en daarna was het toch al gauw op weg, want het was best een flinke rit. Gelukkig mochten we de auto op zaterdagochtend vroeg inleveren, waardoor we ons niet heel erg hoefden te haasten. ’s Avonds zijn we in Perth nog naar de Hawkers Market geweest, een soort van markt met allerlei eetkraampjes, waar je eten uit alle windstreken kan krijgen. In het weekend gingen we dan op weg naar Fremantle, waarvoor we eigenlijk hadden bedacht om de boot heen te nemen, die over de Swan River vaart, en dan aan het einde van de dag met de trein terug te gaan, maar omdat het die ochtend geen lekker weer was (het was fris, het waaide en het regende af en toe) hebben we besloten om het om te draaien. Eenmaal in Fremantle en na een kopje koffie klaarde het ook wel weer op. Op zondag zijn we nog naar Kings Park geweest en hebben we daar nog wat rond kunnen lopen en kunnen zien wat we wilden zien. Maandag gingen we dan nog naar Rottnest Island. Klein beetje jammer dat het er vol zat met schoolverlaters, die even een feestje aan het bouwen waren, maar gelukkig heeft het eiland maar één echt dorp waar alle appartementen en de camping zitten, dus daarbuiten hebben we ze amper gezien. De vorige keer dat ik op dit eiland was, eerder dit jaar, hebben we er helaas maar weinig van kunnen zien, maar dat hebben we dit keer zeker goedgemaakt. We hadden fietsen gehuurd dus konden zo van de boot af en met de fiets op pad. We hebben vele mooie plekken en mooie baaien gezien, en natuurlijk ook de superschattige quokka’s, die vrijwel alleen maar op dit eiland voorkomen. Ze zijn inmiddels kennelijk behoorlijk gewend aan mensen, want ze kwamen gerust op je af. Paps had net onze lunch uit zijn rugzak gepakt en had zijn rugzak open laten staan, en al gauw had een quokka bedacht dat dat wel een lekker plekje was om te gaan zitten. Hij had het ook kennelijk erg naar zijn zin in de rugzak, want ik moest hem er echt uit tillen. Uiteindelijk hebben we ook hier de dag goed kunnen benutten. De dinsdag was dan al weer de dag dat paps en mams weer naar huis gingen. We zijn die ochtend nog wel even langs de Swan River wezen wandelen en zijn even naar de campus van de universiteit geweest, maar daarna was het tijd om naar het vliegveld terug te gaan en weer afscheid te nemen. Niet altijd leuk, maar deze keer zal het voor een stuk minder lange tijd zijn.
Op dit moment ben ik nog bezig om nog wat dingen te regelen en uit te zoeken, want ik moet onder andere nog wel gaan bedenken wat ik met een aantal spullen ga doen. Ik heb nu nog een paar weken in Perth, wat ook wel lekker is, want nu kan ik rustig aan deze dingen nog regelen en doen, en heb ik ook nog wat tijd om bij te komen. Dat is ook nog hard nodig, want hoewel ik langzaam aan wel weer iets meer energie begin te krijgen, duurt het gewoon best wel even voordat ik weer op een normaal peil ben. Maar dat komt allemaal best wel weer goed. Het zal ook betekenen dat ik met kerst en oud en nieuw nog hier zal zijn, en tot die tijd zal ik zeker nog wat leuke dingen gaan proberen te doen. Ik ben ook van de week nog met wilde dolfijnen wezen zwemmen, maar daarover de volgende keer meer. Uiteindelijk zal ik 7 januari op het vliegtuig stappen naar Adelaide en gaat mijn reis beginnen. Plan is in ieder geval om vanuit daar via Melbourne naar Sydney te gaan en dan de oostkust te gaan doen richting Cairns. Hier zal ik ongeveer 2 maanden de tijd voor hebben. Dan ga ik nog een paar dagen terug naar Perth en zal vanaf hier dan weer naar Nederland vliegen. Inmiddels heb ik mijn vlucht naar huis ook al geboekt. Op 13 maart zal ik na exact 14 maanden weer voet op Nederlandse bodem zetten. Maar zover is het nog niet, eerst ga ik nog lekker genieten van de vrije tijd en dan op reis. Ook wil ik iedereen via deze weg alvast hele fijne feestdagen wensen en ik zal jullie allemaal vast wel weer zien in het nieuwe jaar.
Liefs, Mandy
Om maar meteen even met de deur in huis te vallen: de resultaten zijn inmiddels bekend gemaakt. Ik heb alles gehaald en ook met resultaten waar ik absoluut tevreden mee mag zijn, zeker gezien de enorme werk- en tijdsdruk waar we mee te maken hebben gehad, dus tevreden ben ik zeker. Dit betekent nu dan ook dat de opleiding er nu ook echt officieel op zit. Wat hebben we ontzettend veel geleerd en gedaan dit jaar, en dat bedoel ik natuurlijk een stuk ruimer dan alleen de opleiding. Helaas zullen we nog wel even moeten wachten op onze diploma’s, want de uitreiking zal pas half februari gaan plaatsvinden. Dat betekent dat vrijwel alle internationale studenten (waaronder al mijn vrienden) dan al weer thuis zijn en zij er (heel begrijpelijk ook) niet speciaal voor gaan terugvliegen naar Australië. Ik zal zelf dan waarschijnlijk ergens aan de andere kant van het land zitten, en de kans is dan ook vrij groot dat ik er zelf ook niet voor heen en weer ga vliegen, maar hem waarschijnlijk op een later moment op de universiteit ga ophalen. Doodzonde natuurlijk dat we dit niet nog met z’n allen zouden kunnen meemaken, maar het is niet anders en er zal vast een reden voor zijn dat het zo lang duurt.
Inmiddels heb ik dan ook al van de meeste van mijn vrienden afscheid genomen, en natuurlijk ook van de andere medestudenten. De donderdag na ons laatste tentamen hadden we dan ook eerst de borrel, en dat was ook erg leuk en gezellig. Ten eerste was het ook erg leuk om onze collega’s van de sportfysiotherapie opleiding weer te zien en te spreken, want die hebben we helaas weinig gezien in het tweede semester. Maar daarnaast was het ook leuk om ook met de andere studenten, de docenten en begeleiders te praten in een andere setting dan gebruikelijk, en het ook eens over andere dingen te hebben dan fysiotherapie gerelateerde zaken. Het was een geslaagde avond, maar dus wel wat dubbel doordat er ook al aardig wat afscheid werd genomen. De avond erna, op vrijdag, hadden we dan nog met onze vriendengroep een etentje bij een van ons thuis. Zij had met een paar huisgenoten haar voedselvoorraad opgemaakt hiervoor, en hoe ze in hemelsnaam aan zo veel eten komt en waar ze het opslaat weet ik niet, maar ze hadden zo veel eten klaargemaakt dat we er nog drie dagen van hadden kunnen eten. Ik heb niet eens alles kunnen proeven want het was gewoon veel te veel. Ook dit was een erg gezellige avond, en ook deze avond moest helaas worden afgesloten met afscheid nemen. Het afscheid van mijn vrienden viel toch logischerwijs ook echt wel wat zwaarder dan het afscheid van de rest bij de borrel. Maar ik weet zeker dat we elkaar nog wel gaan zien, al zal het waarschijnlijk niet meer met de hele bende bij elkaar zijn.
Gelukkig had ik daarna nog meer leuke dingen op het programma staan. Die zaterdag heb ik paps en mams dan van het vliegveld gehaald. Helaas waren de koffers in Singapore achtergebleven, maar die werden ’s avonds keurig netjes gebracht dus het scheelde ook wel weer gesjouw. We hebben eerst de rest van het weekend hier in Perth doorgebracht en zijn vooral hier in de buurt van mijn kamer (waar ook het appartement lag wat we hadden gehuurd) en in het centrum van de stad geweest om wat rond te kijken. Op maandagochtend zijn we vervolgens onze huurauto op gaan halen en zijn we op weg gegaan in noordelijke richting. Zodra je hier eenmaal de stad met al z’n suburbs uit bent (en dat duurt best even) verandert de snelweg dan ook in een weg met één rijbaan aan elke kant. In ieder geval is er vaak ook maar één weg (soms een tweede verderop) wat het rijden dan ook wel weer makkelijker maakt. Die middag zijn we gestopt bij de Pinnacles Desert in het Nambung National Park, een grote zandvlakte met allerlei kalkstenen formaties die daar ineens uit de grond steken. Het leek wel bijna een maanlandschap. Je kon er ook een wandeling doorheen maken, wat we ook hebben gedaan, en het was toch wel een bijzonder gezicht hier. Ook zijn we nog naar Lake Thetis gereden, waar stromatolieten (micro-organismen die behoren tot de oudste levensvormen op aarde) te zien waren, wat ook wel een apart gezicht was. ’s Avonds hebben we nog naar de zonsondergang gekeken in Jurien Bay, waar we ook onze overnachting hadden. Altijd mooi, zonsondergangen boven de zee, en die heb je hier aan de westkust dan ook in overvloed. Op dinsdag zijn we dan verder gereden richting Kalbarri, waar we 3 nachten zijn gebleven. Onderweg kwamen we nog langs het Pink Lake bij Port Gregory, een zoutmeer dat ook echt heel roze van kleur is vanwege bepaalde algen die erin groeien. In Kalbarri hadden we dan twee volle dagen om het Kalbarri National Park te verkennen. Op woensdagochtend hadden we een tour geboekt om naar de belangrijkste bezienswaardigheden te gaan, die alleen via een onverharde hobbelweg te bereiken waren. We hebben met deze tour prachtige uitzichtpunten gezien, zoals West Loop en de Z-Bend, en we hebben er ook Nature’s Window gezien, een rotsformatie met een groot gat erin. Door dit gat heen kun je ook ver kijken en de rivier beneden zien liggen. Toch ook leuk om dit met een gids te doen die er nog van alles over vertelt. Tegen het einde van de tour begon het aardig heet te worden in het park, dus hadden we al gauw besloten dat we de middag maar even niet al te veel meer zouden gaan doen. Het zou die middag in Kalbarri zelf al 37 graden worden, maar in het park kun je daar gerust nog 5-10 graden bij optellen. Dus gingen we na de lunch maar even richting het strand daar en hebben we nog even afgekoeld in de zee. ’s Avonds hadden we nog een boottochtje geboekt met zonsondergang, en daarmee gingen we de zee op en voeren we langs de rotskliffen langs de kust. Met zonsondergang zijn de kleuren natuurlijk nog mooier dan anders, dus het was zeker de moeite waard. Op donderdag hebben we vervolgens de auto gepakt en zijn we vanaf de andere kant deze kliffen gaan bekijken. Er waren verschillende uitkijkpunten, waarvan de ene nog mooier was dan de andere. Op sommige plekken waren ook wandelingen die je kon doen, de ene wat langer dan de andere. Zo hier en daar hebben we daar een klein stukje van meegepakt. We hebben er zeker een aantal spectaculaire kliffen gezien. Op vrijdag was het dan weer tijd om terug te rijden naar Perth. In de ochtend reden we nog door het nationale park om de laatste twee uitzichtpunten mee te pakken, die ook weer prachtige plekken lieten zien, en daarna was het toch al gauw op weg, want het was best een flinke rit. Gelukkig mochten we de auto op zaterdagochtend vroeg inleveren, waardoor we ons niet heel erg hoefden te haasten. ’s Avonds zijn we in Perth nog naar de Hawkers Market geweest, een soort van markt met allerlei eetkraampjes, waar je eten uit alle windstreken kan krijgen. In het weekend gingen we dan op weg naar Fremantle, waarvoor we eigenlijk hadden bedacht om de boot heen te nemen, die over de Swan River vaart, en dan aan het einde van de dag met de trein terug te gaan, maar omdat het die ochtend geen lekker weer was (het was fris, het waaide en het regende af en toe) hebben we besloten om het om te draaien. Eenmaal in Fremantle en na een kopje koffie klaarde het ook wel weer op. Op zondag zijn we nog naar Kings Park geweest en hebben we daar nog wat rond kunnen lopen en kunnen zien wat we wilden zien. Maandag gingen we dan nog naar Rottnest Island. Klein beetje jammer dat het er vol zat met schoolverlaters, die even een feestje aan het bouwen waren, maar gelukkig heeft het eiland maar één echt dorp waar alle appartementen en de camping zitten, dus daarbuiten hebben we ze amper gezien. De vorige keer dat ik op dit eiland was, eerder dit jaar, hebben we er helaas maar weinig van kunnen zien, maar dat hebben we dit keer zeker goedgemaakt. We hadden fietsen gehuurd dus konden zo van de boot af en met de fiets op pad. We hebben vele mooie plekken en mooie baaien gezien, en natuurlijk ook de superschattige quokka’s, die vrijwel alleen maar op dit eiland voorkomen. Ze zijn inmiddels kennelijk behoorlijk gewend aan mensen, want ze kwamen gerust op je af. Paps had net onze lunch uit zijn rugzak gepakt en had zijn rugzak open laten staan, en al gauw had een quokka bedacht dat dat wel een lekker plekje was om te gaan zitten. Hij had het ook kennelijk erg naar zijn zin in de rugzak, want ik moest hem er echt uit tillen. Uiteindelijk hebben we ook hier de dag goed kunnen benutten. De dinsdag was dan al weer de dag dat paps en mams weer naar huis gingen. We zijn die ochtend nog wel even langs de Swan River wezen wandelen en zijn even naar de campus van de universiteit geweest, maar daarna was het tijd om naar het vliegveld terug te gaan en weer afscheid te nemen. Niet altijd leuk, maar deze keer zal het voor een stuk minder lange tijd zijn.
Op dit moment ben ik nog bezig om nog wat dingen te regelen en uit te zoeken, want ik moet onder andere nog wel gaan bedenken wat ik met een aantal spullen ga doen. Ik heb nu nog een paar weken in Perth, wat ook wel lekker is, want nu kan ik rustig aan deze dingen nog regelen en doen, en heb ik ook nog wat tijd om bij te komen. Dat is ook nog hard nodig, want hoewel ik langzaam aan wel weer iets meer energie begin te krijgen, duurt het gewoon best wel even voordat ik weer op een normaal peil ben. Maar dat komt allemaal best wel weer goed. Het zal ook betekenen dat ik met kerst en oud en nieuw nog hier zal zijn, en tot die tijd zal ik zeker nog wat leuke dingen gaan proberen te doen. Ik ben ook van de week nog met wilde dolfijnen wezen zwemmen, maar daarover de volgende keer meer. Uiteindelijk zal ik 7 januari op het vliegtuig stappen naar Adelaide en gaat mijn reis beginnen. Plan is in ieder geval om vanuit daar via Melbourne naar Sydney te gaan en dan de oostkust te gaan doen richting Cairns. Hier zal ik ongeveer 2 maanden de tijd voor hebben. Dan ga ik nog een paar dagen terug naar Perth en zal vanaf hier dan weer naar Nederland vliegen. Inmiddels heb ik mijn vlucht naar huis ook al geboekt. Op 13 maart zal ik na exact 14 maanden weer voet op Nederlandse bodem zetten. Maar zover is het nog niet, eerst ga ik nog lekker genieten van de vrije tijd en dan op reis. Ook wil ik iedereen via deze weg alvast hele fijne feestdagen wensen en ik zal jullie allemaal vast wel weer zien in het nieuwe jaar.
Liefs, Mandy
-
18 December 2015 - 05:35
Jaike:
Mandy,
Onwijs gefeliciteerd met het begalen van je studie!!
En wat heerlijk dat je een leuke tijd met je paps en mams gehad heb. Fijn om ze toch je leefomgeving te hebben kunnen laten zien.
Ga nu vooral genieten!! Ook hele fijne feestdagen!! -
18 December 2015 - 06:21
Ad Vermeulen:
Hallo Mandy,
Van harte gefeliciteerd met behalen van het mooie resultaat. Ik ben blij voor je dat al je inspanningen tot een goed resultaat hebben geleid.
Nog heel veel plezier in Australië en geniet er van. Ook alvast fijne feestdagen en een goed begin voor 2016. We zien je in maart wel weer op de baan lopen, daar twijsel ik niet aan.
Groeten,
AD
-
18 December 2015 - 06:30
Jolanda:
Hoi Mandy,
Gefeliciteerd met het behalen van al je toetsen. Ik wil je nog even bedanken voor de kerstkaart en het lekkers en je en hele goede reis wensen.
Geniet ervan!
Gr. Jolanda -
18 December 2015 - 07:18
Bert:
Dag Mandy,
Allereerst van harte gefeliciteerd, dank voor alle leuke verslagen die je stuurde het afgelopen jaar. Geniet van je verdiende rust en verder wens ik je hele fijne feestdagen.
Gr Bert
-
18 December 2015 - 07:28
Esthet:
Hi Lieve Mandy,
Van harte gefeliciteerd we zijn super trots op je. Wat een heerlijk idee dat je nu gewoon kunt gaan genieten en niet meer hard hoeft te blokken. Peter en ik wensen je hele fijne kerstdagen en een super 2016.
Tot snel.
Liefs xxx -
18 December 2015 - 08:07
Miranda:
Hi Mandy!
Leuk weer een update van je te lezen :) Fijn dat je alles gehaald hebt! Nu lekker genieten van je vrije tijd en vooral ook de mooie natuur daar in Oz!
Groetjes, Miranda -
18 December 2015 - 09:17
Betty:
Jeetje Mandy wat goed dat je alles gehaald hebt. Ik vind het onwijs knap van je!
En dan nog even een fijne tijd et je ouders gehad. Ga je de rest helemaal in je eentje doen?
Dat is me toch ook een avontuur dan.
Geniet nog van je tijd die je daar hebt.
groetjes
Betty -
18 December 2015 - 13:36
Anneke:
Lieve Mandy
Gefeliciteerd met het welverdiende briefje!!SUPER
Leuk he dat Pa en Ma toch nog langs geweest zijn ,ook al was het wat kort!!
Ga maar lekker genieten van je reis dwars door Australië.
Fijne Feestdagen en bedankt voor al je mooie/leuke verhalen.
Tot gauw in 2016!!! xxx Anneke -
18 December 2015 - 16:23
Ella Van Varenmende:
Hi Mandy,
Van harte gefeliciteerd, goed van je hoor! Ik hoop dat je nu lekker van een vakantie kan genieten en n atuurlijk zijn we erg nieuwsgierig naar je verhalen als je weer terug b er nt.
Nog heel veel plezier wie weet tot ergens eind maart of april
Liefs ook van Cees xxx -
18 December 2015 - 20:23
Els Brouwer:
Lieve Mandy,
Van harte gefeliciteerd met je slagen. Geweldig! Geniet nu maar lekker van je vrije tijd, je hebt het wel verdiend. Wat blijf je nog lang weg. Wij wensen je heel fijne feestdagen en veel plezier de komende maanden.
Lieve groeten van Ralph en Els -
19 December 2015 - 09:40
Hans En Olga:
Hi, Mandy,
Gefeliciteerd! En nu nog ruim de tijd om te genieten van dat prachtige land. Beetje jaloers ben ik wel.... Veel plezier. -
23 December 2015 - 18:26
Anja Brouwer:
Hoi lieve Mandy!
Wat supergoed dat je geslaagd bent! Gefeliciteerd!!! Nu lekker genieten van je vrije tijd en
van alles wat op je pad komt!!
Fijne kerst en goede reis straks!!!!
Liefs, Jos en Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
