Adelaide, Kangaroo Island en Mount Gambier

Hoi allemaal,

Inmiddels ben ik al weer zo’n anderhalve week onderweg, en ben ik vandaag in Melbourne aangekomen. Ik heb dan ook al weer aardig wat gezien. Vorige week donderdag ben ik dan van Perth naar Adelaide gevlogen. Het was een vlucht van een kleine 3 uur, maar omdat het in Adelaide ook momenteel nog eens 2,5 uur later is dan in Perth ben je toch je hele dag kwijt. Het is sowieso een enorm gedoe met alle tijdsverschillen, aangezien er 3 tijdzones zijn in het land, maar daarnaast is er ook nog eens in een deel van het land wel zomertijd en een deel niet. Dat verschilt per staat. Behoorlijk verwarrend en ingewikkeld, zeker omdat het momenteel in Brisbane vroeger is dan in Adelaide terwijl Brisbane veel oostelijker ligt. Nou ja, gelukkig past mijn telefoon de tijd volledig automatisch aan en die snapt het in ieder geval wel, dus hou ik de tijd daarop maar in de gaten. Maar goed, ik kwam dus aan het einde van de middag in Adelaide aan dus heb die dag ook niet veel meer gedaan. Ik had voor de zaterdag en zondag een tour geboekt naar Kangaroo Island, en had dan 1 dag voor en 2 dagen na de tour om Adelaide te verkennen. De vrijdag voor de tour ben ik een rondje door het centrum gaan maken, waar in tegenstelling tot Perth veel meer oude gebouwen nog staan, die ook zeker de moeite waard zijn om langs te lopen. Ook ben ik nog langs een plein gegaan, een museumpje met Aboriginal kunst, Japanse tuinen en ben ik door de belangrijkste winkelbuurt van Adelaide gelopen.
Zaterdagochtend was het dan vroeg op, want al iets voor 6 uur ’s ochtends werd ik opgehaald voor de tour naar Kangaroo Island. Ik werd samen met twee anderen opgepikt, en uiteindelijk hadden we een groep van 13 plus de gids. Over het geheel gezien was het een leuke groep, al heb je er altijd wel mensen tussen zitten die een beetje apart zijn of mensen die zich niet in de groep mengen. Zo ook met deze tour, maar aangezien de meesten alleen reisden hadden we het in ieder geval dus met de rest en met de gids gezellig. Met de gids hebben we ook erg gelachen, die was ook gewoon knettergek, maar op een goede manier. We hebben ook aardig veel gezien en gedaan in die twee dagen. Na een kleine twee uur rijden en drie kwartier op de boot kwamen we aan op het eiland, dat natuurlijk niet zonder reden Kangaroo Island heet. Het was niet zo dat de kangoeroes meteen na aankomst rond de wegen sprongen, maar we hebben ze zeker gezien, net als nog genoeg andere wilde dieren. In ieder geval zijn we eerst naar een uitkijkpunt gereden dat op een heuvel lag, wat nog een flinke klim was. Maar wel lekker om te doen na een tijd stil te hebben gezeten. Daarna zijn we doorgereden naar een plek waar een strandje was en een soort pier, waar we pelikanen hebben kunnen zien. ’s Middags was het dan tijd om naar Seal Bay te gaan. Deze naam klopt eigenlijk niet helemaal, aangezien de baai vooral bekend staat om de kolonie Australische zeeleeuwen die er leeft (en dus niet zeehonden). Hier zijn we nog met een gids het strand op gegaan en konden we zo behoorlijk dicht bij de zeeleeuwen komen. Daarna was het op weg richting Little Sahara, een duingebied met bijna wit zand, waar ook een helling was waar we konden sandboarden. Onderweg waren hebben we nog koala’s in de bomen langs de weg gezien, en daarna was het dus de zandheuvel afrazen. Er waren verschillende boards, sommigen waren meer geschikt om zittend de heuvel af te gaan, anderen meer voor staand. Voor ieder wat wils dus. Het was ook flink lachen, want iedereen kwam wel onder het zand beneden, maar sommigen hebben mooie duikelingen gemaakt en echt flink zand gehapt. We eindigden de eerste dag met Hanson Bay, een mooie baai waar we vrijwel alleen met onze groep waren. Sommigen waagden een duik in het water, wat echt steenkoud was, en anderen gingen gewoon een stukje wandelen. Daarna was het op naar de accommodatie, waar tijdens het uitladen al snel een kip had besloten de bus in te stappen en we later op de avond nog een possum in onze badkamer aantroffen.
De tweede dag begonnen we met een bezoekje aan een farm waar ook aardig wat wilde dieren te vinden zijn, zoals koala’s en kangoeroes. Daarna was het op naar het hoogtepunt van Kangaroo Island, het Flinders Chase National Park. Hier gingen we eerst naar de Remarkable Rocks, en eigenlijk zegt de naam al genoeg, want ‘remarkable’ waren ze zeker. Een stel bijzondere rotsformaties met de meest gekke vormen. Ook zijn we in dit nationale park naar Cape du Couedic geweest, waar een zeehondenkolonie leeft en ook te zien is. Ook is hier de Admirals Arch, een apart gevormde boog. Hier in de buurt hebben we ook nog een tijgerslang gezien, een van de giftigste slangensoorten ter wereld. ’s Middags was het dan nog richting Vivionne Bay, waar we in de buurt nog zijn wezen kajakken en nog een strand hebben gezien. Daarna was het tijd om weer naar de boot te gaan, en aangezien we wat achter lagen op schema zijn we nog tijdens het rijden begonnen met de bus schoon te maken, ook weer eens wat anders. Maar met wat teamwork konden we op tijd de boot op en waren we weer netjes op tijd terug in Adelaide. Hier zijn we nog met een aantal van de tour en met de gids wat wezen eten, dus dat was ook een leuke manier om de tour nog samen af te sluiten.
Na de tour had ik nog twee dagen in Adelaide, en het was wel lekker om even wat rustig aan te kunnen doen na zo’n tour. De maandag ben ik nog een rondje gaan maken langs North Terrace, wat een straat is met nog meer oude gebouwen en ook een paar musea. Ook ben ik een stukje langs de rivier gaan wandelen en ben ik nog naar een kathedraal geweest. Dinsdag was het een vrij hete dag (graadje of 38) dus niet ideaal om veel te zien. Dus ben ik die ochtend nog wel de botanische tuinen in geweest, waar ook een soort kas was waar ze de omstandigheden van een tropisch regenwoud hadden nagebouwd. Dat was misschien een minder handig idee als het zo warm is. Ik ben ook nog kort even naar het National Wine Centre geweest waar nog een tentoonstelling was over van alles dat met wijn te maken heeft. In de middag heb ik de tram gepakt naar Glenelg, een strandwijk in Adelaide, die ook een gezellige winkelstraat en een leuk pleintje heeft. Hier heb ik eerst even een beetje rondgelopen maar al gauw besloot ik om toch ter verkoeling maar even lekker in de zee te springen. De dinsdagavond was er verder ook een barbecue in het hostel, dus dat is ook altijd leuk. Zo vloog de tijd in Adelaide snel voorbij.
Afgelopen woensdag ben ik dan op de bus gestapt naar Mount Gambier, dat vooral bekend staat om zijn kratermeren en dan met name het Blue Lake, dat ook echt heel erg blauw is (hoewel dat wel alleen in de zomermaanden zo is). De meeste reizigers gaan op weg tussen Adelaide en Melbourne langs de Great Ocean Road en de Grampians, maar omdat ik die een paar jaar geleden al heb gezien besloot ik deze plaats als tussenstop te gebruiken tussen Adelaide en Melbourne. Het ligt ook mooi halverwege, dus dat is ook handig. Het was al een aardig lange busrit, zo’n 7 uur, dus dat was echt een reisdag. Uiteindelijk kwam ik aan het einde van de middag aan en ging ik op naar mijn accommodatie. Ik had een bed in een gedeelde kamer geboekt in een hotel/hostel dat gevestigd zit in een oude gevangenis. Dat was ook best wel eens een aparte maar ook leuke ervaring. Ik heb een paar nachten vrijwillig in de cel gezeten hihi, want onze kamer was ook echt een voormalige cel van de gevangenis. Compleet met zware deur en weinig daglicht haha. Maar ik had er leuke kamergenoten, en je merkt toch ook wel dat in een plaatsje als dit toch wat andere backpackers komen dan je veel in de grote steden ziet. In ieder geval was het gezellig in de cel.
In Mount Gambier zijn nog best wat dingen te zien en doen, dus ik heb me de twee volle dagen die ik er had ook zeker niet verveeld. De eerste dag ben ik begonnen met een gratis film over het ontstaan van de regio en de kratermeren, en ook wat over vulkanisme in het algemeen. Altijd interessant om wat meer achtergrondinformatie te krijgen. Bij het complex waar de film draaide waren ook tuinen, de Cave Gardens, met daar in het midden een ‘sinkhole’, eigenlijk een fors gat in de grond. Behoorlijk apart om te zien, en dat is dus midden in het dorp. Ook midden in het dorp is de Engelbrecht Cave te vinden, een grot die momenteel ook onder een deel van de wegen en huizen doorloopt. Het is een grot met een beetje een bizar verhaal, aangezien hij meer dan honderd jaar lang als vuilstortplaats is gebruikt. En niet alleen voor gewoon huis- en tuinafval, maar zeker ook voor chemische troep. Het heeft ook ruim zes jaar geduurd voordat ze het afval hadden opgeruimd later, al vermoeden ze dat er nog vele malen meer afval nog onder de grond zit. Maar van wat we gezien hebben merk je er buiten nog wat losse flessen en metaal wat er ligt niets meer van. Verder ben ik ook naar de Umpherston Sinkhole geweest, die nog groter en eigenlijk ook indrukwekkender is dan de sinkhole in de Cave Gardens. ’s Avonds ben ik nog naar de lichtshow geweest die elke avond in de Cave Gardens is.
Gisteren was het dan tijd om de kratermeren te gaan verkennen en natuurlijk de Blue Lake. Dat was ook waar ik mee begon. En ik kan alleen maar zeggen: het meer is echt heel blauw. Bizar blauw gewoon. En ook nog eens kraakhelder. Echt een bijzonder gezicht. Ik ben hier om het meer heen gewandeld en ben daarna ook nog om de andere meren heen gelopen. Van deze meren heeft alleen de Valley Lake nog steeds water, de Leg of Mutton Crater en Browne’s Lake staan inmiddels droog. Er was ook een torentje vanwaar je weids uitzicht had over de hele omgeving.
Vandaag is weer een aardig lange reisdag geweest, met eerst een busrit van bijna 3,5 uur en daarna nog 3,5 uur met de trein. Maar ik zit nu goed en wel in Melbourne en zal hier wat langer blijven. In ieder geval ben ik van plan om morgen een stadstour te gaan doen, en natuurlijk heb ik ook erg veel zin in de Australian Open. Dus ik kom mijn tijd wel door hier.
Voor degenen die het leuk vinden heb ik een nieuw fotoalbum aangemaakt waar ik wat foto’s in zet. De link is als volgt: http://myalbum.com/album/O2EXFE4Kkc7R. Deze probeer ik geregeld bij te houden. In ieder geval volgende keer meer!

Liefs, Mandy